Dag 52 - Week in beeld 3

werken op zolder
eerste verf
kast #3 in de maak

Dag 51 - Week in beeld 2

hoort niet
op het raam
vloer is binnen
gadget-hoek

Dag 50 - Week in beeld 1

actie-reactie
grondverf
bad
keuzes

Dag 48 en 49 - Klussen

Vakman T. maakt een vierdaagse werkweek, wat betekent dat Paul en ik er alleen voor staan op deze laatste dag van de negende week. Ik laat Paul ook nog in de steek als ik besluit thuis te werken aan -ook- belangrijke zaken. Paul maakt zijn zolderinzending af, freest nog wat latjes, kozijnen, doet nog iets met gipsplaten, vermaakt zich kennelijk prima. Als we elkaar zien, blijkt hij een stofmonster en ik nog behoorlijk fris. Zal dat goedmaken op dag 49.
(Schoon-)zus M. komt haar auto tonen en gelijk maar even helpen. Schijnbaar heeft het klusongeluk haar niet weerhouden om ons bij te staan in dit inmiddels toch wel durende project. Met schuurmachine en (heel belangrijk!) veiligheidsbril gaat ze de rest van de balken op zolder te lijf, mij wel steeds in de weg staand, daar ik maten aan het meten ben voor knieschot-kastvariant #3. Op de foto de dichte-variant en de boekenkast-variant. Daar komt de gedeeltelijk-open-variant óf de geheel-open-variant. Ik besluit alleen de zijkanten op te zetten, zodat ik de zondag kan gebruiken voor een mega-creatieve-ontwerp-inspiratie. Ik blijf enigszins gefrustreerd over het feit dat ik exact hetzelfde idee tegenkwam in een kant-en-klaar-pakketje bij de Gamma afgelopen woensdag. Ben er wel van overtuigd dat ik dat dus wel fijnzinniger kan maken. U hoort het nog!

Dag 47 - Game continues

We zijn al toe aan het egaliseren van de badkamervloer (lees: Vakman T. is al toe aan het egaliseren van de badkamervloer).
Rechts boven komt het bad, links onder de douche. Ondertussen worden er nog steeds tegels tegen de muur geplakt, zij het met meer plezier, aangezien er weer een nieuwe (tegel-)gadget is aangeschaft.
Paul en ik zijn op zolder bezig, inmiddels is een supersonische zaag ook daar geplaatst, dus voor randjes MDF hoeft er niet meer drie trappen naar beneden gelopen te worden (dat wordt dus weer een andere reden zoeken, want traplopen = beweging ;-) Andere redenen genoeg trouwens, er verdwijnen constant pennen, rolmaten, schroefboormachines en andere nuttige zaken. Moet je weer zoeken. Ga je dús maar weer naar een andere verdieping. Verbruik je dús weer energie.
Energie is weer aangevuld met een vrijdag-middag-lunch op deze donderdag, maar het weer vroeg om snel en zout eten. Zoals geschiedde.
Rest van de dag hard werken aan zolderwedstrijd. Mijn eerste kast is bijna klaar, maar kan pas afgemaakt worden als de vloer ligt, in verband met de hoogte. Dus maar even een vloer besteld, die dinsdag al komt. Er wordt echt ópgebouwd, inmiddels! Begonnen aan de tweede kast, die heeft plek voor boeken. Derde zit nog in het hoofd.
Paul heeft zich toegelegd op het maken van een systeem om de wasmanden te verbergen en open te trekken (je moet het echt zíen), wat ook al aardig lukt. Ziet er in ieder geval uit alsof er over nagedacht is!

Dag 46 - Bergruimte in aanbouw

Een gegipst knieschot nodigde eerder uit tot nadenken over wat daar dan moet komen: laten we het leeg (ruimer, want breder), of maken we kasten (handiger, want opbergruimte)? In een bijzonder creatieve ontwerpbui zette ik mij aan het MDF en een supersonische zaag. Een vrouw-vriendelijke schroeftol (want klein en licht) vervolmaakt mijn geluk: een kast wordt gemaakt, uiteindelijk in drie verschillende versies, maar met twee overeenkomsten: het kan rijden en het sluit aan -dat is in ieder geval de bedoeling-. Paul stort zich op het wasmachinemeubel (met dezelfde gretigheid, echter een andere aanpak). Stiekem maak ik er een wedstrijd van welk gedeelte van de zolder beter gaat werken. Ik vrees alleen dat ik al weet wie gaat winnen...

Mijn proces:




















Pauls proces:
















Ondertussen is Vakman T. met heel andere dingen bezig:




















Vriendin K. maakt 's avonds een fijne, uitgebreide maaltijd, waartijdens we kunnen praten over heel andere zaken dan verbouwen, stof, tegels en MDF. Er moet ook gewerkt worden.

Dag 45 - Schuine kantjes

De zolder voelde al een beetje als heel-erg-klaar, maar niets is minder waar: elke keer komt er weer een tijdrovend klusje: er zijn nog leidingen of kabels die doorgetrokken moeten worden, het laagste deel van de schuine zijden is nog niet gegipst, er moet nog iets bedacht worden om die driehoekjes te gebruiken als bergruimte (knieschot lees ik altijd als een schot in je knie!), traphekje moet nog geplamuurd, geschuurd, gelat aan de onderkant (en dan komt het verf-stadium pas), andere balken moeten ook nog kaal, en we hebben bedacht dat we een wasmachine-meubel willen...
Terwijl ik dus dácht dat we de zolder bijna konden inrichten, voelt het vandaag weer een beetje als nét-begonnen. Jammer.

Ondertussen zaagt Vakman T. de wandtegels passend voor een mooie badkamer. Het blijkt dan toch wel dat haast geen enkele tegel in zijn geheel geplaatst wordt (nou goed, in het midden dus wel, maar aan álle kanten moet er maatwerk geleverd worden. Dan misschien liever een strakke rechte wand van 16 meter betegelen, lijkt me, maar badkamers zijn natuurlijk niet zo lang en recht-en de onze is al zéker niet récht!).

Dag 44 - Weer onder leiding

Vakman T. heeft zijn vaderschapsverlof -op eigen beslissing- er op zitten, dus staat deze maandag om 07:00 weer paraat. Kleine inspectie en wat afkeurende blikken over het werk van afgelopen week, maar -gelukkig- ook wat bewondering en enthousiaste woorden. Maar kletsen kan altijd nog, dus vakkundig neemt T. de leiding weer op zich en zet iedereen aan het werk.
Een voorzichtig begin wordt gemaakt met de badkamer. Traphekje is in ieder geval af aan het eind van de dag:

Dag 41, 42 en 43 - Mannendagen

Terwijl het huis almaar witter wordt, en Paul onvermoeid de dag laat duren van 06.30 tot ver in de avond, pak ik alweer wat betaalde werkzaamheden op. Laat mij dan ook deze dag in het geheel niet zien op de hobbyplaats (noem ik zo, omdat ik het niet zo goed kan. Anders werd ik er wel voor betaald! (vrij naar LvdZ)). Ook in het weekend mijd ik het kluspakje om me te laten inspireren door Theo Nijland en de Black Mamba. Hoewel, als wij even langs de OZ gaan om iets op te halen, heeft er een wonderbaarlijke vermeerdering der H's plaatsgevonden. Keihard werken er heul veul mannen om de trap, wc, badkamer en keuken wit te krijgen. Als Vakman T. maandag weer gaat beginnen, kan hij zijn lol op (of in ieder geval beginnen aan de badkamer, heb ik persoonlijk meer aan, dan aan zijn lol).
Om de impressie ook maar in beeld te tonen:



(van boven naar onder: van onder naar boven (lees: trap naar één, eerste, tweede))

Dag 40 - Hulp van boven

Vriendin K. is blijven slapen, zodat we, na wat zakelijke aangelegenheden, vandaag wederom kunnen rekenen op haar schuurhulp. Ook eerste vriend B. arriveerde in de loop van de dag om zijn kluswerkzaamheden te combineren met wat zakelijke zaken.
Komen K. en ik met dikke lunch in het project, blijken de 3 H's zich gestort te hebben op de keuken. Hoe tof!
Verder schuren, K. vraagt zich halverwege af of de afzuiger van de schuurmachine wel werkt, in een middag veranderd tot een grijze vrouw. Terwijl Paul zich bezighoudt met het plafond en de ombouw in de wc stort ik mij op mijn project: de knieschotten. Lijkt me fijn als dat een soort grote lades worden, dus ik eigen mij het overige hout toe en ga aan de zaagslag.
Aan het eind van de middag zijn de balken geschuurd, is het plafond af en kan de lade gereden worden. En eerste vriend B. heeft ook de nodige assistentie verleend! Eten dan maar!
Balken op zolder zijn -zo goed als- kaal.

Dag 39 - Balken weer vies

Doel behaald, in de vroegte van deze woensdag beklommen Paul en Heleen de steiger, die inmiddels zijn plaats in de keuken (of: waar-de-keuken-ooit-zou-moeten-komen-plaats) heeft gevonden. Terwijl de 3 H's de balken weer vies maken (Aarrrgghhhhhhh! Weer schuren!), maken wij het plafond dicht, hoewel met enige frustratie. Het is natuurlijk wel weer nodig om het één en ander aan isolatiemateriaal tussen plafond en nieuw plafond te stoppen, dus voor de lunch heb ik al overal jeuk. Maar dan komt er een moment dat het klaar is:
Laat die mannen maar komen, wij zijn er klaar voor. Zij echter nog niet: zijn nog steeds mijn rustiek gemetselde muurtje en de pas geschuurde balken aan het witmaken, en, hoewel het een groter doel dient, raak ik er een beetje gefrustreerd over. Had ik het beter allemaal kunnen schuren als ze klaar waren.
Om de zaken vandaag weer wat te verlichten komt vriendin K. helpen (hoe weten mensen het toch allemaal nét uit te vinden dat ze binnenkomen óf als we gaan koffiedrinken, óf als we gaan lunchen?); rondleiding, kluspakje aan en werken maar. Ik denk dat het gezellig is als zij op de zolder de balken gaat schuren, terwijl ik de maten opneem en het prototype maak voor het te maken verrijdbare knieschot. Ik had toch beter moeten weten dat schuurmachine en bijpraten niet samengaat!?!? En als Paul dan ook nog adviseert om heul de lade in de werkplaats op maat te zagen, voel ik me helemaal een slavendrijver. "Nee, kom gezellig helpen, het is alleen wel zo dat je in je eentje in de herrie en het stof staat. Maar het biertje na het werken is écht heul gezellig!" (Laat u vooral niet ontmoedigen: het schilderwerk komt nog, dat is meestal geluidloos, dus dan kan er weer gesocialized worden!)

Aan het eind van de dag probeert Paul even de plaats van het bed uit, en is tevreden. Nu heeft hij allerlei ideeën over tv's op glijdende rails uit een bedombouw, terwijl ik denk dat de ramen genoeg beeld geven, mits het onbewolkt is. De balken kunnen in ieder geval geschilderd worden, de knieschotten zijn in aanbouw.

Dag 38 - Witter

Het huis wordt witter en witter (wit... aarrrghhh...). Echter, hierdoor wordt het toch een beetje duidelijker dat het project moet leiden tot een huis. Of het allemaal zo wit blijft is een tweede. De ruimtes veranderen er wel degelijk door. En het lijkt allemaal opeens twee keer zo snel te gaan. Vandaag is de tweede verdieping minus de badkamer afgemaakt. En komen de mannen naar beneden (nee, K., dus niet het stucwerk!). Voelt wel een beetje als stress, mannen die aan de ene kant van de kamer beginnen met het stucwerk, terwijl de laatste gipsplaten aan de andere kant er nog in moeten (en laten dat nou nét de lastige hoekjes zijn...).

Dan komt derde vriend B. nog even helpen en het zagen, boren, waterpas maken gaat opeens een stuk sneller, hoewel B.'s timmermansoog niet altijd even goed werkt. In ieder geval is de meegenomen waterpas van groot belang bij het opzetten van het geraamte voor het keukenplafond. De grote vraag blijft echter: doen we het waterpas vanaf de vloer, vanaf het plafond of vanaf de muur? In ons huis staat werkelijk alles scheef, dus lastige keuzes daaromtrent komen op. Volgens mij is het geraamte aan het eind van de dag redelijk waterpas met íets, dus dat komt morgen wel goed. Een enorme hoosbui zorgt ervoor dat derde vriend B. een lift krijgt, en wij nog even naar de favo-winkel gaan voor wat afvoer-materiaal: de afzuigkap moet natuurlijk érgens naar buiten. En het zou beter zijn om dat op een andere manier te doen dan hoe het was (maar dat is met zoveel dingen...). Doel voor morgen: plafond dicht:

Dag 37 - Op eigen kracht

Zaterdagmiddag is Vakman T. vader geworden! Mooi nieuws!
Houdt wel in dat het vaderschapsverlof ingaat en wij er komende week alleen voor staan. Maar dat geeft heulemaal niets. Bovendien zijn de 3 H's weer terug, en er is genoeg te doen.
Maandag dan maar starten om 07:00 (zoals gebruikelijk), en eerst de zaken vastleggen. Wat blijken gipsplaten toch een hoop dicht te maken:
(met de klok mee: trapgang naar zolder, plafond hal tweede, muur tussen keuken en toilet, muur tussen badkamer en kamer)

Stiekem is deze dag weer gewoon een afmaken-waar-je-mee-bezig-was-dag: er zijn nog wat plafonnetjes die gedicht moeten worden (eerste) en wat leidingen die gelegd moeten worden. En als Heleen dan de auto pakt voor een afspraak in het midden van het land, staat Paul er weer alleen voor. Wel weer belangrijk dat Heleen nog wat ervaringen uitwisselt en ideeën opdoet bij vrienden N. en B. die zich in een zelfde situatie bevinden (al hebben zij een groeiende deadline).

Dag 35 en 36 - Mannendagen

Ik blijk dan toch veel buitenshuis te moeten werken, vriend R. en ik maakten een tripje via de Afsluitdijk naar elders. Paul en Vakman T., trouw als zij blijven aan het binnenshuis werken, zetten de opbouw voort. Om mijn afwezigheid te compenseren komt derde vriend B. nog even helpen om het plafond gedeeltelijk dicht te maken: ons voorwerk van gisteren zorgt voor een flinke vooruitgang in het beeld op de eerste:

Her en der worden wat draadjes getrokken en badkameractiviteiten uitgevoerd. Een goede dag om de week voortijdig af te sluiten, omdat ook aan de sociale verplichting voldaan mag worden, vinden we.

Omdat Paul inmiddels gewend is geraakt aan ochtenden die om half zeven beginnen, staat hij ook op zaterdag te popelen om nog iets te doen, voordat er echt gewerkt moet worden. Een noodzakelijke autoruil zorgt ervoor dat eerste vriend B. nog wat kan helpen, waardoor de gemiste vrijdag een beetje ingelopen kan worden.

Ik zoek ondertussen bij (schoon-)moeder A. alvast het behang uit (hoe onthielden we vroeger wat we mooi vonden, of hadden we toen gewoon minder keus?), terwijl ik me daar ook inzet om -via ruilhandel- extra klushulpuren te verdienen. Bovendien zeer gezellig, en weer eens een gezonde maaltijd, met aardappelen en groente enzo.

Dag 34 - Hulp uit 't Oosten

(Schoon-)vader J. komt steeds iets vroeger op de klusplaats. Het trommeltje echter nog wel onder de figuurlijke snelbinders. Zei ik tegen vriend R. dat hij de seniorentijd wel aan kon houden; senior zelf stak om half negen de sleutel al in het slot, één en al energie om de laatste dag voor zíjn bouwvak te beginnen. Na een uurtje of twee kwam de Oosterling aangekacheld. Echter, wél met sexy bouwvakpakje! Na de gebruikelijke rondleiding kon er gewerkt worden.

Terwijl het vaste klusteam zich bezighield metboetseerde senior nog een laagje bakstenen op de gangmuur en hakte vriend R. juist wat oude stenen weg in de gang een verdieping lager (er zit hier wel dégelijk een plan achter!) met het zeer mannelijke gereedschap (inclusief alle veiligheids-units; ook hem was het verhaal van klusongeluk één reeds ter ore gekomen).


En dan: een verontrustend beeld: De oorzaak van dit jammerlijke gevalletje waterschade konden we terugvinden op het dak: kapotte dakpannen, ook dát nog. En dan natuurlijk niet de 'gewone' dakpannen, waarvan er nog tig achter de ooit aanwezige knieschotten lagen opgestapeld, nee, natuurlijk de hoekpannen, met dubbele opstaande rand. (Schoon-)vader J. ondernam de expeditie en zocht gans de werkplaats af naar dubbele opstaande randjes. En warempel, trots komt hij op de proppen met verstofte, maar zeer geschikte hoekpannen. Terwijl Paul als levende stut dienst doet op het dak (geheel in ontspannen toestand), worden schroefgaten bepaald en geboord en in een mum van tijd is het dak weer lokaal heel.

En dan zijn de balken klaar! (als in: er kan nog het één en ander, vanuit esthetische overwegingen, worden geperfectioneerd, maar de schuurmachine heeft alles tenminste eenmaal gehad)
Zucht.

Na wederom een goed verzorgde en voedzame lunch is het aanpakken geblazen. Met twee man extra op het project, kunnen er meters gemaakt worden. Raggelmeters in dit geval. Met een vlekkeloze samenwerking -als deden we het al járen- ragten vriend R. en ik de raggels tegen de balken. Doel gesteld en bijna gehaald. Vakman T. zou trots kunnen zijn! (Maar dat ziet hij morgen pas, want klaar als hij al lang thuis is.) Het voelt een beetje als decorbouwen, zelfde materiaal, zelfde gereedschap, meestal ook een project van deze omvang.
Paul leeft zich uit met hollewanddoosjes en raggelplanken, (schoon-)vader J. heeft inmiddels zijn boetseerexamen met vlag en wimpel gehaald, al is hij zelf niet zo tevreden. Omdat hij wel alles uit zijn laatste dag wil halen, monteert hij ook nog even de afvoer, ruimt het puin op, maakt de tweede verdieping weer stuc-klaar en vertrekt dan voldaan, maar met een lichte teleurstelling om de komende drie weken de ontwikkeling niet live mee te maken.

Dag 33 - Controle

Om de dag goed voor te bereiden rijden Paul en ik even naar de winkel voor een zak (à 25 kg) of 27 droog beton (waar blijft dat die blauw-wit gestreepte auto?). Ondertussen legt vakman T. met uiterste precisie de zwaluwstaartplaten (ik zie de overeenkomst niet zo erg, maar het zal wel verband houden met de vorm des zwaluws staart, ik zit echter niet zo in de vogels), zodat -indien alles goedgekeurd wordt- de badkamer weer een treetje hoger komt.
Als de buurman de leidingen komt testen, blijkt, jammer voor de sappigheid van dit verhaal alles perfect gesoldeerd. Fijn, want dan kunnen we verder (als in: alles kan dichtgemaakt worden, zodat je het niet meer ziet!). (Schoon-)vader J. heeft ook vandaag de kluskleren weer aangetrokken en blijkt óók nog alles te weten van beton mengen, zónder hulp van grote auto. In een mum van tijd zijn de 27 zakken gemengd en gestort op de zwaluwstaarten.

En de balken zijn bijna klaar...

Dag 32 - Opbouwwerkzaamheden

Heleen rijdt maar weer eens naar het oosten om het hoofd te laten werken, ondertussen werken Vakman T. en Paul met de handen verder. Badkamervloer verdient nog aandacht voordat het beton gestort wordt (ik heb overigens een plaatje in mijn hoofd met een grote wagen met een blauw-wit schuin gestreepte oplegger en een grote slang; hoe die op verdieping twee moet komen is mij nog niet helemaal duidelijk). Leidingwerk (gas, elektra, verwarming) is nog steeds niet klaar (geloof dat Paul er inmiddels wel genoeg van heeft. En stel je voor dat er ergens een lek is...).
Fotograaf niet op de bouw, morgen weer beeld.

Klusongeluk 1

(Schoon-)zus M. haalt haar lenzen uit haar ogen, maar dan blijkt er nóg iets in het oog te zitten. Waarschijnlijk stukje kalkstuc, maar verdomd vervelend en zeer hardnekkig! De feestvreugde van de zojuist gekochte auto en de behaalde klussuccessen verandert in ergernis en veel bewust opgewekte tranen om het stukje uit het oog te krijgen. Heleen blijkt zorgzaam en Paul een heuse druppelaar (mét een tactiek!), waardoor (schoon-)zus M. (flink en niet kleinzerig) op deze zaterdagavond de zorg krijgt die noodzakelijk is. Nachtje slapen zou ook wel eens kunnen helpen, dachten we, maar de volgende ochtend blijkt het oog dik en pijnlijk. Hiermee is eens te meer maar weer het belang van gezichtsbescherming aangetoond.
Uiteindelijk leek het druppelen en deppen de situatie dusdanig te verbeteren, waardoor (schoon-)zus M. de barre tocht naar huis kon aanvangen. En wij konden ons voorbereiden op klusdag 32, het begin van een nieuwe week.

Dag 31 - Vrijwilligersdag

Om de afwezigheid van Paul deze middag te compenseren (en mijn eigen afwezigheid de komende week), een drietal vrijwilligers opgetrommeld voor zaterdagwerkzaamheden. Eerst dient er nieuw materiaal gekocht te worden, dus als (schoon-)zus M. arriveert, die vanaf dat moment een keer of tachtig zal melden dat ze deze ochtend een nieuwe auto heeft gekocht, -hup- in de bus naar het industrieterrein. Vriendin M. en vriend M. zijn nog onderweg, dus dat geeft ons de gelegenheid om éven door de Loods5 te lopen, op zoek naar inspiratie die voorlopig nog niet van nut is. Maar tóch handig (en vooral leuk).

Dan begint het schuurfeest. Paul maakt zich uit de voeten om op deze zomerse dag (not!) te werken op een zomers plein, M., M., M. en ik trekken de kluskleding aan. Drilboor, schuurmachines, vers cement en het feest kan beginnen.
Na een gedegen positiebepaling van de steiger klimmen M. en ik er op om tactisch te werk te gaan: de één de zijkanten, de ander de onderkanten. Werkt prima, maar door het lawaai van de machines valt er weinig bij te praten. Andere M. weigerde de schuurmachine te nemen, dus pakte mans de drilboor om mijn werk van gisteren af te maken. Hoewel M. ook opmerkt dat machines gemaakt zijn voor mannenhanden, lijkt ze er plezier in te hebben. Derde M. stopt de gaatjes, balancerend in acrobatische houdingen, en, zodra gevuld, voegt zich daarna bij het drilteam om de hogere delen aan te pakken. Vegen is ook belangrijk, dus deze taak wordt met uiterste zorg aangepakt door drilboorloze M.
Is het opeens tijd voor eten. Laten we het klusvoer maar aanrukken! Na het maandmenu met extra 68a en 24 ontspant men zich nog wat met optelsommetjes op de telefoons, totdat Paul thuiskomt en Sjors naar huis wil. En dan gebeurt het eerste klusongeluk...

Dag 30 - Friet en bier

Om de dertig dagen te vieren vandaag friet en bier als lunch, maar dan moet er wel eerst gewerkt worden door deze en gene.
Met een stand van zaken die niet erg overzichtelijk lijkt, pakt iedereen maar weer een klus op om af te maken. Zo stort Paul zich vandaag wederom op de aan- en afvoer van water naar badkamer en verwarming. Vakman T. leeft zich ook vanochtend uit met de waterpas en de raggels op de tweede en de stuc-mannen leven zich andermaal uit op de kale muren. Blijkt dat sommige muren nog niet kaal genoeg zijn, dus ík pak maar weer een vrouwenklus op: gewapend met drilboor en oog-, oor- en luchtwegbescherming sloop nog wat oud kalkwerk van de muren. Beetje zuur dat nicht M. tijdens de matig bezochte vrouwenavond met volharding de bovenlaag voorzichtig heeft verwijderd, en dat haar noeste arbeid nu overbodig lijkt te zijn door het gebruik van de drilboor. Zo voel ik ook de twee dagen behang aftrekken op dezelfde plaats waar ik nu de drilboor hanteer. Tja...





Dan de lunch, iedereen is dankbaar met de nieuwe energie en gebruikt dat om de vrijdagmiddag nog even goed te besteden. Het plafond gaat er weer in: alle gipsplaten naar de tweede en schroeven maar. In geen tijd zit het plafond er weer in, dankzij uitmuntend samenwerk tussen Vakman T. en Paul. Kunnen de 3 H's ook nog even hun voorbereidingen treffen voor het gladmaken van het plafond en kan Paul zijn centraaldozen plaatsen. Hij ook weer blij ;-)


Tweede vriend B. komt halverwege de middag nog even assistentie verlenen, kon ook zijn mannelijkheid laten zien met de drilboor (blijkt een gewild gereedschap), Paul werkt gestaag door aan de leidingen. (Schoon-)broer H. en schoonzus E. met nichtje W. inspecteren aan het eind van de middag de huidige stand van zaken. Blijkt dat, na zo'n drildag, slippers niet het juiste schoeisel zijn om het project te betreden.
Hard gewerkt om het weekend in te kunnen gaan. Ik heb een nieuwe vrijwilligersdag opgezet voor morgen, het geheime doel voor deze extra dag is om alle balken op één geschuurd te hebben. Had ik niet gezegd Degene die deze balken mag gaan schuren krijgt nog spijt van de aanmelding, maar hoe tof! Blijk ik dus voornamelijk zélf te zijn. Gelukkig komen vriendin M., vriend M. en (schoon-)zus M. morgen. Er is vast wel íemand die me wil helpen.