Dag 34 - Hulp uit 't Oosten

(Schoon-)vader J. komt steeds iets vroeger op de klusplaats. Het trommeltje echter nog wel onder de figuurlijke snelbinders. Zei ik tegen vriend R. dat hij de seniorentijd wel aan kon houden; senior zelf stak om half negen de sleutel al in het slot, één en al energie om de laatste dag voor zíjn bouwvak te beginnen. Na een uurtje of twee kwam de Oosterling aangekacheld. Echter, wél met sexy bouwvakpakje! Na de gebruikelijke rondleiding kon er gewerkt worden.

Terwijl het vaste klusteam zich bezighield metboetseerde senior nog een laagje bakstenen op de gangmuur en hakte vriend R. juist wat oude stenen weg in de gang een verdieping lager (er zit hier wel dégelijk een plan achter!) met het zeer mannelijke gereedschap (inclusief alle veiligheids-units; ook hem was het verhaal van klusongeluk één reeds ter ore gekomen).


En dan: een verontrustend beeld: De oorzaak van dit jammerlijke gevalletje waterschade konden we terugvinden op het dak: kapotte dakpannen, ook dát nog. En dan natuurlijk niet de 'gewone' dakpannen, waarvan er nog tig achter de ooit aanwezige knieschotten lagen opgestapeld, nee, natuurlijk de hoekpannen, met dubbele opstaande rand. (Schoon-)vader J. ondernam de expeditie en zocht gans de werkplaats af naar dubbele opstaande randjes. En warempel, trots komt hij op de proppen met verstofte, maar zeer geschikte hoekpannen. Terwijl Paul als levende stut dienst doet op het dak (geheel in ontspannen toestand), worden schroefgaten bepaald en geboord en in een mum van tijd is het dak weer lokaal heel.

En dan zijn de balken klaar! (als in: er kan nog het één en ander, vanuit esthetische overwegingen, worden geperfectioneerd, maar de schuurmachine heeft alles tenminste eenmaal gehad)
Zucht.

Na wederom een goed verzorgde en voedzame lunch is het aanpakken geblazen. Met twee man extra op het project, kunnen er meters gemaakt worden. Raggelmeters in dit geval. Met een vlekkeloze samenwerking -als deden we het al járen- ragten vriend R. en ik de raggels tegen de balken. Doel gesteld en bijna gehaald. Vakman T. zou trots kunnen zijn! (Maar dat ziet hij morgen pas, want klaar als hij al lang thuis is.) Het voelt een beetje als decorbouwen, zelfde materiaal, zelfde gereedschap, meestal ook een project van deze omvang.
Paul leeft zich uit met hollewanddoosjes en raggelplanken, (schoon-)vader J. heeft inmiddels zijn boetseerexamen met vlag en wimpel gehaald, al is hij zelf niet zo tevreden. Omdat hij wel alles uit zijn laatste dag wil halen, monteert hij ook nog even de afvoer, ruimt het puin op, maakt de tweede verdieping weer stuc-klaar en vertrekt dan voldaan, maar met een lichte teleurstelling om de komende drie weken de ontwikkeling niet live mee te maken.